Erkenning... een fundament in een oplossingsgericht coachingsgesprek

'Erkenning geven' is één van de twee fundamenten in een oplossingsgericht coachingsgesprek. Het andere fundament is 'joinen' dat niet in dit artikel besproken wordt, maar waarover je meer kan lezen in 'De oplossingsgerichte coach'.

Te vaak wordt erkenning geven verward met 'gelijk geven of met iemand zijn standpunt akkoord gaan'. Erkenning geven is een vorm van respect opbrengen voor het gevoel of de gedachte waarmee iemand zit, wat niet betekent dat je hetzelfde gevoel hebt of zou hebben in die situatie. Ik illustreer dit even met het onderstaande voorbeeld:

Coachee: 'Ik vind het niet leuk om in een hotel te moeten slapen voor mijn werk. Volgende week bijvoorbeeld moet ik naar Frankrijk. Een klein stadje aan zee en ik moet dan 's avonds nog gaan eten met de mensen die mij uitgenodigd hebben.' Coach: 'Ja, maar je zit dan toch aan zee en kan ook nog even gaan wandelen daar.'

In deze situatie geeft de coach onvoldoende erkenning voor de beleving van de coachee. De coach wil duidelijk maken aan de coachee dat er toch een leuk aspect zit aan dit verblijf.

Mensen denken heel vaak zwart-wit, maar als je tegenover 'zwart' onmiddellijk 'wit' plaatst, dan mist de ander erkenning voor zijn verhaal en word je ervaren als een te positieve denker.

Mensen willen zich in de eerste plaats begrepen voelen en ervaren dat je echt naar hen luistert. Daarom luisteren we naar het verhaal en dus ook naar de problemen waarmee ze te maken hebben. Problemen bestaan écht en kunnen drukken op het leven, dus moet je niet doen alsof ze er niet zijn.

Denken mensen 'zwart', maak dan eerder de grijstinten zichtbaar en zet in op het geven van erkenning voor de manier waarop er naar de situatie gekeken wordt. We hebben respect voor de emoties die er zijn. Gevoelens zijn niet 'goed' of 'slecht', ze zijn er gewoon. Net zoals we gevoelens niet onder de noemer 'goed' of 'slecht' kunnen plaatsen, kan dit ook niet met gedrag. Geen enkel gedrag is enkel negatief.